Leczenie dysmorfofobi

Nie możesz na siebie patrzeć. Koncentrujesz się na defekcie. Może to być cokolwiek, najczęściej część twarzy – nos, kości policzkowe, broda, oczy, drobna blizna, zmiana skórna. Może to być również inna część ciała, choćby kształt figury. Myśl o tym nie daje Ci spokoju. Jesteś szpetna. Przypatrujesz się sobie w lustrze, spędzasz przed nim mnóstwo czasu. Ciągle to widzisz, wszyscy to widzą. Starasz się więc to jakoś zamaskować. Może zapuścisz długą grzywkę, by zamaskować czoło, oczy czy nos. Nakładasz maskujący makijaż, może założysz coś, co będzie utrudniało dostrzeżenie defektu.

Jesteś nieszczęśliwa, nie możesz z tym żyć. Mogą pojawić się myśli, by ze sobą skończyć, nie widzisz innego wyjścia. Pojawia się chęć zoperowania tej części ciała.

Ten opis może dotyczyć oczywiście mężczyzny, choć rzeczywiście częściej dotyczy dziewcząt/kobiet. Pamiętajmy, że warto w takich sytuacjach pomyśleć o tym, by sobie pomóc. Możemy zmniejszyć cierpienie, możemy pracować nad postrzeganiem i akceptowaniem siebie.

Możemy wykorzystać psychoterapię, możemy zastosować leki, które poprawią komfort życia.